ΤΗΞΗ – ΠΗΞΗ
Έννοιες δύσκολες, που αν όμως παρουσιαστούν με παιγνιώδη τρόπο, γίνονται κατανοητές από τα παιδιά…Oι δραστηριότητές μας, εμπνευσμένες από 2 εξαιρετικές συναδέλφους, τη Μαρία Γ. και τη Μαρίνα Ζ.,που ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα, ΕΔΩ και ΕΔΩ..
Ένας μάγος λοιπόν, ήρθε στο σχολείο μας και φυλάκισε μερικά παιχνιδάκια μας…ΠΩΣ;;; Τα έβαλε μέσα σε πάγο και δε μπορούν να ξεφύγουν…
Γυρνάμε στην τάξη και προβληματιζόμαστε πως να τα ελευθερώσουμε…οι προτάσεις πολλές…Να τα βγάλουμε στον ήλιο, πάνω στο καλοριφέρ, να σπάσουμε τον πάγο, να ρίξουμε ζεστό νερό, η κυρία προτείνει το αλάτι, γιατί έχει παρατηρήσει πως όταν οι δρόμοι έχουν χιόνι, οι άνθρωποι του Δήμου ρίχνουν αλάτι… Καταγράφονται όλες οι απόψεις και ψηφίζουμε με ποια πιστεύουμε πως θα βγάλουμε πιο γρήγορα τα παιχνιδάκια (ΤΗΞΗ)…
Αρχικά, αγγίξαμε τον πάγο να νιώσουμε την επιφάνειά του…»Πολύ γυαλιστερός!» «Πολύ κρύος!», ήταν τα πρώτα σχόλια…
ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ…
ΣΤΟ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ
ΡΙΞΑΜΕ ΖΕΣΤΟ ΝΕΡΟ
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΠΑΣΟΥΜΕ
ΡΙΞΑΜΕ ΑΛΑΤΙ
Στο τέλος διαπιστώσαμε πως με τη ζέστη λιώνει πιο γρήγορα ο πάγος…Στη συνέχεια, θελήσαμε να κάνουμε το αντίθετο: από νερό να κάνουμε πάγο (ΠΗΞΗ)…ΠΩΣ;; -Να βάλουμε νερό στην κατάψυξη…-ΠΟΥ;; -Μέσα σε παγοθήκες…και για να γίνουν πιο ωραία τα παγάκια αποφασίσαμε να χρωματίσουμε το νερό…Με τέμπερες αλλά και με γκοφρέ χαρτί…
Και τώρα ήρθε η ώρα να γίνουμε καλλιτέχνες και να φτιάξουμε χρωματιστά γλυπτά από πάγο…Ρίχνουμε αλάτι πάνω στον πάγο..το αλάτι διαβρώνει τον πάγο και δημιουργεί «χαράδρες» (κανονικά γίνεται με χοντρό αλάτι αλλά δεν είχαμε)…
Όλα αυτά μας εντυπωσίασαν πολύ, νιώσαμε μικροί επιστήμονες που κάνουν πειράματα κι όταν καταφέραμε να ελευθερώσουμε και τα παιχνιδάκια, ενθουσιαστήκαμε!!
Τέλος, διαβάσαμε, εικονογραφήσαμε και κάναμε βιβλίο την ιστορία που μας έδωσαν πολύ ευγενικά οι φίλοι μας από το κλασικό τμήμα (Μπορείτε να την δείτε κι εδώ,ΠΕΡΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ )
«ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΟ ΚΡΥΟ; (ΤΗΞΗ – ΠΗΞΗ)
Ο μικρούλης χιονάνθρωπος με την ξύλινη πίπα και το μουλιασμένο από το χιόνι σκουφί, μέρες τώρα πάγωνε στη μέση του αγρού. Τουρτούριζε από το κρύο και δεν ήξερε τι να κάνει.Ένα πρωινό λοιπόν, αποφάσισε να πάει βόλτα στην εξοχή και να ανακαλύψει πώς να νικήσει το κρύο.
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει?Φτάνει στην άκρη του δάσους. Βλέπει ένα παρδαλό πουλί να κάθεται σε ένα γυμνό παγωμένο κλαδί.? Όμορφό μου πουλί, πες μου σε παρακαλώ, πώς να νικήσω το κρύο;? Να σφυρίζεις καλέ μου φίλε. Να σφυρίζεις συνέχεια όπως σφυρίζω κι εγώ.? Πολύ αστεία η ιδέα σου καλό μου πουλί. Στ? αλήθεια πολύ αστεία. Ευχαριστώ πάντως, θα το σκεφτώ.
Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει?.Φτάνει στην άκρη ενός παγωμένου βάλτου. Βλέπει ένα βάτραχο τυλιγμένο με το τεράστιο κασκόλ του.? Αρχοντικέ μου βάτραχε, πες μου σε παρακαλώ πως να νικήσω το κρύο;? Να κάνεις πατινάζ γλυστρώντας στον πάγο καλέ μου φίλε. Κοίταξέ με, όπως κάνω κι εγώ.? Αμφιβάλλω αν θα πετύχει πράσινέ μου βάτραχε. Ευχαριστώ για την ιδέα σου, θα το σκεφτώ?
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει?Φτάνει σε ένα παγωμένο λιβάδι. Βλέπει ένα βιαστικό λαγό που έσκαβε για να φτιάξει τη φωλιά του.? Κύριε λαγέ, πες μου σε παρακαλώ πως να νικήσω το κρύο;? Να σκάβεις καλέ μου φίλε, να σκάβεις για να ζεσταθείς.-Οπωσδήποτε με κοροϊδεύουν, είπε ο μικρός χιονάνθρωπος?.και κρυώνω τόσο πολύ.Ο μικρός χιονάνθρωπος νιώθει πολύ μπερδεμένος. Προχωρά λίγο πιο κάτω. Το σκέφτεται, το ξανασκέφτεται, και αποφασίζει να δοκιμάσει?Σφυρίζει, γλιστρά στον πάγο, κάνει σωρούς από χώμα?και πέφτει ξερός από την κούραση.
Απογοητευμένος και κρυωμένος, ο μικρός μας χιονάνθρωπος παίρνει ξανά το δρόμο του. Έχει πια νυχτώσει. Και τότε, μακριά, στο βάθος του δάσους, βλέπει μια καλύβα με φως.Πλησιάζει, ανοίγει την πόρτα και προχωρά προς τη δυνατή φωτιά που καίει στο τζάκι.
? Επιτέλους ζέστη, λέει και νιώθει να ιδρώνει. Χοντρές σταγόνες νερού άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό του και στο σώμα του. Αισθάνεται τόσο ωραία, που αποκοιμιέται στην πολυθρόνα, χωρίς να καταλάβει ότι αλλάζει το σχήμα του και γίνεται όλο και μικρότερος?? ΠΡΟΣΟΧΗΗΗΗΗΗ!!!!!! Λιώνεις! φωνάζουν δυνατά το πουλί, ο βάτραχος και ο λαγός. Δεν θα μείνει τίποτα από σένα. Μόνο η πίπα και το σκουφί σου θα μείνουν.Όμως ο μικρός χιονάνθρωπος δεν ακούει πια τίποτα. Έχει τόσο πολύ λιώσει, που κανείς δεν καταλαβαίνει πώς ήταν πριν.
? Ίσως είναι πολύ αργά?λέει ο βάτραχος και κλαίει.Ξαφνικά, ο μικρός χιονάνθρωπος κούνησε λίγο ό,τι είχε απομείνει από το ένα του χέρι. Τότε ο βάτραχος, το πουλί και ο λαγός τον αρπάζουν και τον βγάζουν έξω από την καλύβα. Μαζεύουν γρήγορα γρήγορα χιόνι, το στρώνουν στο κεφάλι του και τον κάνουν χοντρό όπως πριν. Ύστερα γεμίζουν την κοιλιά του και την κάνουν ολοστρόγγυλη όπως πριν.
ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΤΜΗΜΑ
Δημοσιεύτηκε από Μιχαηλίδου Κική